مکانیزمی جهت تخصیص پهنای باند ماشین های مجازی مبتنی بر تخمین ترافیک درمحاسبات ابری

محاسبه ابری حوزه جدید پژوهشی است که هدف آن مطالعه عوامل متحرک در حین تعامل و همکاری برای حس کردنمحیط، پردازش داده ها، انتشار نتایج و به طور عمومی تر به اشتراک گذاشتن نتایج است. عوامل متحرک در جمع به عنوانابرهای تحرک عمل می کنند که مدل سازی محیط، کشف محتوا، جمع آوری داده ها و توزیع آنها و دیگر کاربردهایابری را به شکلی ممکن می کندبا رویکردهای محاسباتی متحرک و مدل های ابری معمول اینترنتی ممکن نیست یا کافینیست .مجازی سازی منابع یکی از برجسته ترین ویژگی های محاسبات ابری است. قراردادن ماشین های مجازی در ماشینهای فیزیکی جهت تعیین تاثیر منابع مورد استفاده و کیفیت خدمات مورد بررسی قرار می گیرند. مخصوصا برای محاسباتابری توزیع شده، که در آن مراکز داده گستره ی تعداد زیادی از مناطق جغرافیایی را در بر می گیرند. و همه مراکز داده بهاینترنت سرعت بالا متصل هستند. روش پیشنهادی این مقاله ارایه الگوریتمی جهت حداقل رساندن حداکثر فاصله بین مراکزداده است که تاخیرهای ارتباطی را حداقل و قابلیت دسترس را بهبود می بخشد. در مقابل روش های موجود که تنها فاصلهبین مراکز داده را در نظر می گیرند، از یک الگوریتم تخمین خوشه کارامدتر استفاده شده است، که با در نظر گرفتناستفاده کامل از توپولوژی و خاصیت تراکم شبکه ابر توسعه یافته است. شبیه سازی نشان می دهد الگوریتم پیشنهادی برایمشکلات مقیاس بسیار بزرگ مناسب است.طوری که هزینه پهنای باند بین مراکز داده ذخیره شده و در دسترس بودنافزایش می یابد. با معرفی یک مدل ارتباط نیمه،یک الگوریتم فراابتکاری که بیشتر قطعی ها در پهنای باند استفاده شدهبرای تقسیم ماشین های مجازی به خوشه های مراکز داده ارایه شده را می کاهد. پیچیدگی زمانی از O(n2) به O(log n) کاهش می یابد و سه برابر سریع تر از روش های موجود اجرا می شود.

Keywords:

مدل های ابری , مجازی , انتخاب مرکز داده , حسگرابری , محاسبه