تاثیر حجاب و عفاف در مسیولیت پذیری اجتماعی

هر کس در برابر خود و دیگران مسیول است. انجام موفقی تآمیز مسیولیت به استعداد و بهره مندی از توانمندی های متناسب وظرفیت های روانشناختی و جسمی نیاز دارد. توفیق در پاره ای از مسیولیت ها و حتی سپردن برخی از مسیولیت ها به حجابتکیه دارد و افرادی که بی حجابی پیشه می کنند، توان انجام آن را ندارند. این گروه ناگزیر باید به خویش پردازند و چنان کهامروزه مشاهده می کنیم - چاره ای ندارند جز آنکه انجام آن مسیولیت ها را به دیگران و حتی مردان بسپارند. بنابراین، حجابهرگز به معنای محدود کردن حوزه مسیولیت زن نیست. حجاب شرط موفقیت در انجام دادن مسیولیت ها و سپردن برخیمسیولیت ها است. انسان، با انتخاب بی حجابی از قبول مسیولیت های حساس و سنگین شانه خالی می کند؛ آزاد از هر تعهدیسر بار دیگران می شود و مسیولیت ها را به دیگران وامی گذارد. زنانی که در پی دلربایی و جلب نظر دیگران هستند و جز عرضهپیکر خود به چیزی نمی اندیشند، هرگز نمی توانند غمخوار همنوع خود باشند؛ در برابر خانواده و اجتماع احساس مسیولیتکنند و به معنویت خود و اعضای خانواده و جامعه بیندیشند. این افراد، افزون بر آنکه خود به دلیل ناتوانی یا شانه خالی کردناز انجام دادن مسوولیت های فردی باز می مانند، با روحیه و وضعیت بدنی خاص خویش محیط را آلوده و موقعیت را برایفعالیت مسیولیت پذیرانه نامساعد می کنند. بر این اساس، بازدهی فعالیت های خانوادگی و اجتماعی را کاهش می دهند و حتیدقت عمل را دچار اختلال می کنند؛ به عبارت دیگر، این افراد خود ناتوان م یمانند و دیگران را نیز از انجام دادن تعهدات ومسیولیت ها باز می دارند. بنابراین، هرچه حجاب و عفاف در جامعه افزایش یابد، حس مسیولیت اجتماعی هم افزایشخواهدیافت. از این رو با این نگره، حجاب برای زنان محدودیت آفرین نیست، بلکه مسیولیت آفرین است.

Keywords:

حجاب , عفاف , مسیولیت پذیری اجتماعی , محدودیت