موانع واکسیناسیون اردکها بر علیه آنفلوانزاى فوق حاد پرندگان :(HPAI) مطالعه مرورى

تاکنون آنفلوانزاى فوق حاد پرندگان ضررهاى اقتصادى بسیارى بر پیکره ى صنعت طیور وارد کرده است. در این میان، پرندگان آبزى به خصوص اردکها نقش مهمى در انتشار آنفلوانزا دارند. اگرچه مطالعاتى در خصوص واکسیناسیون اردکها به منظور کنترل HPAI صورت گرفته است، اما موانعى وجود دارند که به آنها پرداخته مىشود. روشکار: در این مطالعه مقالات متعدد در خصوص واکسیناسیون اردکها مورد بررسى قرار گرفتند. بحث و نتیجهگیرى: اردکها آنتى بادى موثرى بر علیه آنفلوانزا تولید نکرده و میتوانند مجددا به همان تحت تیپهاى قبلى که به آن آلوده شده بودند، آلوده شوند. گفته میشود که عملکرد ضعیف اردکها در تولید آنتیبادى بر علیه آنفلوانزا، به وجود IgYΔFC مرتبط میباشد. IgYΔFC در حقیقت یک IgY با FC ناقص است. این آنتی بادیهاى کوتاه شده، توانایى HI و اوپسونیزاسیون نداشته و در مسیر کمپلمان نیز کارایى ندارند. از سوى دیگر اردکها براى واکسینه شدن نیاز به دوز بیشترى از ویروس داشته و بعد از مدتى تیتر آنتیبادى در آنان سریعتر از ماکیان کاهش مییابد. تنها با یکبار واکسیناسیون در ماکیان، تیتر آنتیبادى تا 43 هفته باقىمانده و به آرامى کاهش مییابد، اما در اردکها پس از گذشت 14 هفته رو به افول مینهد. براى رسیدن به تیتر مناسب آنتیبادى نیز نیاز به تزریق واکسن یادآور بوده و گرفتن مجدد اردک از طبیعت کارى بس دشوار است. به اسارت گرفتن پرندگان وحشى از جمله اردکها یک امر غیر عقلانى بوده و میتواند سبب مرگ و میر اجتناب ناپذیرى در آنان شود. استرس ناشى از اسارت، سبب تضعیف ایمنى شده و میتواند زمینهساز بروز بیماریهایى از قبیل طاعون اردکى و غیره باشد. بنابراین تنها راه واقعگرایانه براى پیشگیرى از HPAI، جلوگیرى از مواجه طیور پرورشى با مخازن، کنترل و ریشه کنى آن از مراکز پرورشى است. واکسیناسیون را تنها میتوان در اردکهاى اسیر در محلهاى مشخص همچون باغ وحشها انجام داد.

Keywords:

واکسیناسیون , آنفلوانزا , اردک