پرورش کارآفرین در نظام آموزشی

علاقه به توسعه توانایی های فکری موضوعی است که ریشه درتاریخ تعلیم وتربیت دارد. با وجود تاکید بر افزایش مهارت کارآفرینی ازجمله تفکرخلاق و انتقادی در الگوی جدید آموزش و پرورش ، این بینش دربرخی نظامهای آموزشی نتوانسته است برپیش فرضهای سنتی آموزش و پرورش غلبه کند. انسان قبل از هرچیز یک موجود کنش گر است و شان ابتدایی انسان عمل اوست و نحوه نگرش اوبه امورمتاثر از شکل زندگی و عمل اوست. لازم است به جای انتقال دانش نظری محض به فرگیران، محوریت کارتعلیم وتربیت بارویکرد عملی صورت پذیرد. درست است که درمباحث تربیتی سخن از استعداد و قابلیتهای ارثی دانش آموزان مطرح است اما عوامل محیطی و تربیتی نیزتاثیرگذارند. به دلیل تاثیرعوامل محیطی بررفتارفراگیرانمیتوان با فراهم ساختن فضاهای مطلوب درمحیط های آموزشی ، جهت ازبین بردن این فاصله ها اقدامات لازم انجام شود. هدف اصلی این تحقیق روشن ساختن اصول اساسی کارآفرینی درآموزش و پرورش است. دراین هدف ماهیت کارافرینی ، چگونگی ایجاد آن و زمان ایده ال برای اجرای آن موردبحث قرارگرفته شده است. ازنتایج بدست آمده این پژوهش می توان درمدیریت نوآوری وکارآفرینی و نیز در سیاستگذاری نهادهایی که وظیفه آن ها حمایت ازنوآوران وکارآفرینان است به نحوی موثر بهره برد.

Keywords:

مدرسه کارآفرینی , کارآفرینی , مدیریت نوآوری , تفکرخلاق , عوامل محیطی و تربیتی