ارزیابی کاهش جذب آب در شرایط تنش خشکی بر روی گیاه مرتعی چمن (Poa bulbosa)

برای شناسایی شاخصهای مقاومت به تنش در Poa bulbosa آزمایشی با چهار سطح مختلف پتانسیل های اسمزی حاصل از PEG 6000 شامل صفر، -3، -6 و -9 بار بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در محیط هیدروپونیک به اجرا درآمد. از ژنوتیپ های اراک (3755)، سمیرم 3)؛(13 و فریدن (4007) در این مطالعه استفاده گردید. در این آزمایش، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه، وزن خشک گیاهچه، وزن تر گیاهچه، نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر اندازگیری شد. نتایج حاصله نشان داد که با افزایش تنش خشکی، فاکتورهای نسبت ریشه چه به ساقه چه، وزن خشک گیاهچه و نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه افزایش و سایر صفات به طور قابل توجهی کاهش یافتند. این کاهش در تمامی صفات مورد ارزیابی در تغییر پتانسیل از -6 به -9 بار حداکثر بود. به طور کلی در میان ارقام مورد آزمایش، ژنوتیپ اراک (3755) در پتانسیل های مورد مطالعه جوانه زنی مناسبی را نشان داد و از این نظر بر سایر ژنوتیپ ها برتری معنی داری داشت. از پارامترهای مورد ارزیابی، طول گیاهچه و شاخص بنیه بذر بیشترین واکنش را به تغییر پتانسیل آب نشان دادند.

Keywords:

بذر , Poa bulbosa , تنش خشکی , کاهش جذب آب