بررسی توانایی مدلهای پیش بینی ورشکستگی آلتمن و اسپرینگیت و زیمسکی و گراور در بورس اوراق بهادار تهران

ورشکستگی های اخیر شرکت های بزرگ در سطح بینالمللی نیاز به وجود ابزارهایی برای ارزیابی توان مالیشرکتها را نشان می دهد. یکی از این ابزارها استفاده ازالگوهای پیش بینی ورشکستگی می باشد. با توجه به اینضرورت هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان کاراییمدلهای آلتمن ، اسپرینگیت، زیمسکی و گراور در پیشبینی وضعیت ورشکستگی شرکت های پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران و مقایسه نتایج مدل هامی باشد، که در راستای تحقق این هدف هشت فرضیهتدوین گردیده است. جامعه آماری و نمونه آماری اینپژوهش شامل 35 شرکت از شرکت های نساجی و کاشیوسرامیک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طیسالهای 87 تا 92 می باشد. در این تحقیق پس از تعییننرمال بودن توزیع دادهها با استفاده از آزمون هایهمبستگی، هر یک از فرضیات پژوهش مورد آزمون قرارگرفته و برای پاسخ به فرضیات پژوهش، از آزمونرگرسیون استفاده شد.همچنین از آزمون همبستگی برایبررسی معنی داری هر یک از مدلهای ورشکستگی،استفاده شده است و برای برازش مدل تحقیق از روشرگرسیون خطی چندگانه برای داده های پانل استفادهگردید. هدف این پژوهش بررسی معنی داری مدل هایورشکستگی آلتمن، اسپرینگیت، زیمسکی و گراور دربورس اوراق بهادار تهران و بررسی اینکه کدام یک ازمدل ها ، توانایی بهتری جهت پیش بینی بحران های مالیشرکت ها دارند ، تا در نتیجه بتوان با استفاده از مدلمزبور وضعیت مالی شرکت ها و همچنین موضوع تداومفعالیت آنها را بررسی و موجب ارتقای کیفی تصمیمگیری سهامداران و ذی نفعان مربوطه گردد .یافته هایتحقیق حاکی از آن است که در مدل های ورشکستگیبالا به ترتیب مدل گراور، آلتمن، اسپرینگیت و زیمسکیتوانایی بهتری در پیشبینی بحران های مالی دارند.

Keywords:

ورشکستگی , آلتمن , اسپرینگیت , زیمسکی , گراور