ارتباط سرمایه فکری با بازارگرایی در شرایط سرمایه گذاری مخاطره آمیز (مطالعه موردی صنعت بیمه ایران)

دو عامل مهم که موجب بالارفتن عملکرد بازارگرایی شرکت ها در دو دهه گذشته شده است؛ جهانیشدن و افزایش تغییرات در فناوری می باشد. در چنین محیطی سرمایه فکری و دارایی های نامشهود ازعوامل مهم موفقیت بشمار می روند. تحقیق حاضر رابطه بین بازارگرایی (با تکیه بر سه مفهوم توجه بهمشتری، توجه به رقبا و هماهنگی بین بخشی) و سرمایه فکری را در صنعت بیمه در شرایط سرمایهگذاری مخاطره آمیز بررسی می کند. سرمایه فکری به عنوان دارایی نامشهود یک سازمان می باشد وشامل دانش، تجربه، مهارت شخصی، روابط خوب و یا توانایی فناوری است ،سرمایه انسانی ؛ترکیبی ازدانش ، مهارت ها و تجربیات کارکنان یک بنگاه ، سرمایه مشتری (رابطه ای)؛ عبارت است از روابط باافرادی که بنگاه اقتصادی با آن ها به کار تجاری می پردازد که شامل مشتریان و عرضه کنندگان میباشد. سرمایه ساختاری؛ دارای ی های غیرمرتبط با نیروی انسانی را شامل می شود که عبارتند ازفناوری ها، فرآیندها، ابداع ها، اموال فکری، دارایی های فرهنگی و روش هایی که شرکت را قادر به انجاموظایف می سازد.

Keywords:

سرمایه فکری , بازارگرایی , سرمایه گذاری مخاطره آمیز