زیبایی شناسی اشعارجبران وسپهری

با توجه به مشابهت های زندگی این دوشاعر که هردو هنرمند ونقاش بودند و به عرفان و تصوف علاقه داشته واز تاثیرات این مقوله درزندگی وآثارشان بهره برده اند. اشتراکات زیادی که درآثار شان وجوددارد لذا برآن شدیم تا شمه ای از مشترکات آثار این دوشاعر را باهم مقایسه کنیم. هرسروده یا نوشته ای که ارزش زیباشناختی داشته باشد به ناچار می بایست به ارایه ها وهنرهای معانی ,بیان وبدیع آراسته باشد، سخنور توانا، هنرمندی است که زبان را چونان مایه آفرینش هنری به کار میگیرد وبا واژگان, زیبایی می آفریند وبه آنها جان می بخشد، واژگان درشعر به رنگها می مانند درنگاره، به سنگ ها درتندیسه وبه آواها درساخته های موسیقی. جبران وسپهری، دوشاعر هنرمند که اشعار ونوشته هایشان دلنشین وسحر آمیز می باشد,در آثار خود از فنون بلاغت وصناعات ادبی بهربرده اند, ازجمله فن آشنایی زدایی، یعنی کار برد واژه ها وجملات به صورت غیر قابل انتظار وبرخلاف زبان کاربردی. مثلاسپهری می گوید: شب را نوشیده ام وبراین شاخه های شکسته می گریم, نور را پیموده ام, دشت طلا را درنوشتیم. هردوشاعرازا انواع تشبیه واستعاره استفاده نموده اند, از جمله جبران برتری مردم را به گله هایی مانند می کند که صدای شبانان آنهارا پیش می راند ویا سهپری زندگی را به پریدن سار به سیب، حوض موسیقی و شستن ظرف تشبیه می کند. جبران وسهپری جهت زیبا جلوه دادن سخن خود از ا انواع استعاره بهره برده اند مثلا جبران می گوید: خلق الناس عبیدا للذی یابی الخضوع که استعاره تبعیه می باشد و یا به قول سهپری: مادرم آن پایین استکان ها رادر خاطره ی شط می شست که خاطره شط استعاره از عمر وزندگی است. سپهری با به کارگیری حس امیزی به یکی از شاخصه های سبکی می رسد وباتوجه به اینکه هردو شاعر نقاش بوده اند همین امر تمایل آنها رابه تصویر گری بیشتر کرده است وبه جای سخن گفتن نقاشی می کنند وبه جای ارجاع واشاره مستقیم, مجسم می نمایندوشعرشان آکنده از تصویر ها ورنگها ست که همه زمین های طبیعت، دوستی ،عشق و مرگ را شامل می شود.

Keywords:

زیبایی شناسی , اشعار , جبران وسپهری