اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر فن خودگویی بر هراس اجتماعی کودکان شهرستان ساری

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی مبتنی برفن خودگویی بر هراس اجتماعی کودکان شهرستان ساری، انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی است و در زمره روشهای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون به شمار میرود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 3 تا 5 سال مهدکودکان شهرستان ساری در سال 1396-97به تعداد 120 نفر بود. گروه نمونه به روش تصادفی 30 نفر در دو گروه 15 نفر آزمایش و 15 نفر گواه انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد هراس اجتماعی اسپنس و همکاران (2007) بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان از جمله استاد راهنما و مشاور تایید شد و با محاسبه آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه هراس اجتماعی برابر 0/79 درصد محاسبه شد که نشان داد پرسشنامه از پایایی مناسب و مطلوبی برخوردار است. روش تجزیه و تحلیل دادهها استفاده از روشهای آمار توصیفی (محاسبه میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، واریانس، رگرسیون و کواریانس) از طریق برنامه نرمافزاری SPSS22 بود. یافتهها نشان داد که درمان شناختی مبتنی برفن خودگویی بر هراس اجتماعی کودکان مهدکودک شهرستان ساری تاثیر دارد