بررسی رابطه بین دین باوری با خودتنظیمی در بین دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی عشایری شهر رابر

تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین دین باوری با خودتنظیمی در بین دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی عشایری شهر رابر پرداخته است از نوع توصیفی و همبستگی است جامعه آماری آن دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی عشایری شهر رابر به تعداد 100نفر بودند. افراد نمونه از روش نمونه گیری دردسترس با استفاده جدول کرجسی- مورگان80 نفر انتخاب شدند برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دینداری گلاک و استارک ، 1965 و پرسشنامه خودتنظیمی برون و همکاران 1999 استفاده شد نتایج نشان داد بین خود تنظیمی و دین باوری (r= 0/52) رابطه مثبت و معناداری در سطح 0/99 درصد اطمینان وجود داشت ، بین بعد اعتقادی و خودتنظیمی (r= 0/42) ، بین بعد عاطفی و خودتنظیمی (r= 0/28) ، بین بعد پیامدی با خودتنظیمی r= 0/38 و بین بعد مناسکی با خودتنظیمی 0/29 r= رابطه مثبت و معناداری و در سطح 0/99 درصد اطمینان وجود داشت

Keywords:

خود تنظیمی , بعد اعتقادی , بعد عاطفی , بعد پیامدی , بعد مناسکی