بررسی دلالت برخی فرازهای نامه 31 نهج البلاغه بر کرامت فطری انسان

فطرت انسان موهبت خاص خداوند به انسان است که برای حفظ سلامتش باید لوازمی را درشیوهی زندگی انسان و مدل رفتارش رعایت کرد که قبلا در تربیت او لحاظ گردیده اند. کرامت به معنی بزرگواری و حرمت ذاتی، نیز یکی از شیون فطرت انسان است که حفظ و سلامتش مستلزم عملکرد صحیح منطبق با فطرت(تقوا) است که باید بطور پیشینی در برنامهی تربیتی او لحاظ شده باشد. در مقاله حاضر دلالت فرازهایی از نامه تربیتی امام علی(ع) به فرزندش بر حفظ کرامت انسان مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

انسان , فطرت , کرامت , تربیت