بررسی روش های خرابی ناشی از پدیده ضربه در سازه های بتنی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 543

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEAU01_141

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

Abstract:

آنچه زلزله را تبدیل به یک بلای طبیعی می کند عادم آمادگی کامل بشر در محیط های سکونتگاهی و به این خاطر است که در کشورهای توسعه یافته، مدیریت خطرپذیری زلفزله بر مبنای برنامه ریزی شهری شکل نگرفته است. موضوع آسیب پذیری یک مقوله مهم در امر ساخت و ساز به خصوص در زمینه تامین جان انسان ها و جلوگیری از خسارات زیاد می باشد. آسیب های ساختاری وارد شده به دلیل زمین لرزه ها با پس لرزه ها تشدید می شوند و حتی می توانند سبب فروپاشی ساختمان ها شوند. یکی از گام های اساسی در کاهش خطر زلزله از نظر جانی و مالی، تعیین آسیب پذیری ساختمان ها و شناخت نقاط ضعف آن ها در برابر بارهای وارده است. ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های موجود یک نوع پیش بینی خسارت دیدگی آن ها در مقابل زلزله های احتمالی می باشد و به منظور بیان کمی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان ها، اجزای مختلف سازه ای و یا غیر سازه ای بر حسب میزان خطر زلزله را می توان در مورد هر نوع از سازه ها یا اجزای غیر سازه ای حساس به جابجایی نسبی و اجزای غیر سازه ای حساس به شتاب، احتمال وقوع یا فرا گذشت از یک میزان خسارت خاص را بر حسب یک ویژگی معرف زلزله نظیر PGV، PGD، و PGA بیان نمود. این مقاله به منظور ارایه پیشنهاداتی جهت تعیین وضعیت آسیب پذیری ساختمان ها با توجه به شاخص های ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای بر اثر وقوع زمین لرزه به نگارش تحریر درآمده است. پدیده ضربه در حین زلزله های شدید برای سازه های مجاور هم که عموما فاصله کافی با یکدیگر ندارند و رخ می دهد و پدیده ضربه در عمده زمین لرزه های بزرگ از دهه 80 میلادی به وفور دیده شده است. روش های تقلیل خرابی ناشی از پدیده ضربه به طور عمده به روش های پیشگیری و بهسازی تقسیم می گردند. به جهت لرزه خیز بودن ایران و قرارگیری شهرهای بزرگی نظیر تهران اصفهان، شیراز و مشهد بر روی گسل فعال آلپ هیمالیا و همچنین ساخت و سازهای غیر اصولی در پاره ای از موارد و وجود سازه های مجاور هم و اغلب موارد چسبیده به هم، بررسی روش هایی درباره جلوگیری از پدیده ضربه لازم به نظر می رسد. در این مقاله بر اساس انالیز خطی حداقل فاصله بین سازه های با سیستم قاب خمشی بتن آرمه تخمین زده شده و کفایت فاصله برای انالیز غیر خطی ناکافی دارند، راه حل بهسازی سازه از طریق اتصاف دو سازه مجاور هم بررسی می گردد. نتایج نشان می دهد که رعایت حداقل فاصله براساس آنالیز خطی تاثیر بسیار زیادی در تقلیل نیروهای ایجاد شده در اثر ضربه خواهد شد.

Authors

ناصر عبدی

مدرس گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامهرمز

حسین اسداللهی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامهرمز