تاثیر آگاهی از نتیجه خودکنترلی بر یادگیری مشاهده ای در یک برنامه تمرینی دوتایی

هدف تحقیق حاضر، بررسی نقش آگاهی از نتیجه KR خو دکنترلی در حوز ه یادگیری مشاهده ای بود. به این منظور، دو گروه خودکنترل و جفت شده در یادگیری زمان بندی نسبیو مطلق یک تکلیف زمان بندی متوالی با هم مقایسه شدند. در مرحله اکتساب، به منظور بهینه سازی شرایط تمرین از برنامه تمرینی دوتایی متناوب استفاده شد. 32 آزمودنی ( 16 پسر و 16 دختر)، به صورت داوطلبانه انتخاب و به دو گروه خودکنترل و جفت شد ه تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی ها حرکت در مسیر از قبل مشخص شده، یعنی فشردن کلیدهای 2، 6، 8، 4 یک دستگاه زمان بندی متوالی، با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق معین بود. افراد دو گروه در کنار هم و به صورت دوتایی به تمرین مهارت می پرداختند و تنها تفاوت آنها، اختیاری بود که به افراد گروه خودکنترل برای کنترل برنامه ارایه KR داده شده بود. این اختیار محدود به کوشش های مشاهده ای و در سه کوشش از هر دسته شش کوششی بود. آزمایش شامل سهمرحله اکتساب، یادداری و انتقال بود. نتایج تحلیل واریانس عاملی در اندازه ها ی تکراری مرحله اکتساب نشان داد، هرچند خطای زمان بندی نسبی و مطلق دو گروه خودکنترل و جفت شده طی دوره اکتساب کاهش معنی داری را نشان می دهد P<0/05 بین تغییرات ایجاد شده در دو گروه، طی این دوره تفاوت معنی داری وجود ندارد P> 0/05 در مرحله یادداری و انتقال نیز اختلاف معنی داری بین گروه خودکنترل و جفت شده، در متغیرهای وابسته مشاهده نشد P> 0/05 نتایج این آزمایش نشان داد برای بررسی اثر KR خودکنترلی در حوزه یادگیری مشاهده ای، به غیر از شرایط تمرین، باید عوامل دیگری نظیر نوع تکلیف و ویژگی های آزمودنی را نیز در نظر گرفت.

Keywords:

آگاهی از نتیجه KR خودکنترلی , یادگیری مشاهده ای , تمرین دوتایی , مدل در حال یادگیری