مقایسه تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب در فضای سبز و سالن بر کاهش علایم نارسایی توجه/ فزون کنشی دختران هفت تا 11 سال

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب در فضای سبز و سالن بر کاهش علایم فزون کنشی با نارسایی توجه بود. بدین منظور، 120 دانش آموز دختر 7-11 سال مبتلا به فزون کنشی با نارسایی شهرستان اهواز به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. درادامه، پرسشنامه علایم مرضی کودکان که با توجه به ملاک های تشخیصی وآماری اختلالات روانی تدوین شده بود، توسط معلمان و والدین دانش آموز تکمیل شد و از بین آنها تعداد 48 نفر که دارای بالاترین اختلال فزونکنشی بودند، با نظر روان پزشک انتخاب گردیدند و به روش تصادفی در چهار گروه 12 نفری همسان (گروه تمرین هوازی در فضای سبز؛ گروه تمرین هوازی در سالن؛ گروه حضور در فضای سبز؛ گروه کنترل) قرارگرفتند. گروه های تمرین هوازی در فضای سبز و سالن به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه به تمرین پرداختند (چهار هفته اول 25 دقیقه؛ چهار هفته دوم 35 دقیقه). برای تجزیه وتحلیل آماری از آزمون تحلیل کواوریانس با آزمون تعقیبی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که گروه تمرین هوازی در فضای سبز نسبت به بقیه گروه ها تاثیر معناداری بر درمان و کاهش علایم فزون کنشی با نارسایی داشته است P<0.05 بررسی نتایج حاکی از آن است که هشت هفته تمرین هوازی در فضای سبز می تواند به عنوان یک روش غیردارویی، تاثیر مثبتی بر کاهش علایم بیش جنبشی، اختلال دقت، بی قراری و تکانش گری کودکان مبتلا به فزونکنشی با نارسایی داشته باشد

Keywords:

تمرین هوازی , فزون کنشی , نارسایی توجه , فضای سبز