ارایه رویکردی نوین جهت شناسایی و رفع گلوگاه های ظرفیتی در شبکه های ریلی (مطالعه موردی: شبکه راه آهن ایران)

هدف از پژوهش حاضر، ارایه روشی نوین جهت شناسایی و رفع گلوگاه های ظرفیتی در شبکه های ریلی است. بر مبنایاطلاعات سیرگاه های شبکه ریلی و ماتریس تقاضای مبادی-مقاصد، فرآیند تخصیص بار در شبکه با استفاده از دو رویکرد متفاوتانجام می گردد: در رویکرد اول، الگوریتمی تحت عنوان تخصیص جزیی بار با لحاظ ظرفیت شبکه ارایه شده است. این الگوریتم باهدف شناسایی سیرگاه های بحرانی (گلوگاه های ظرفیتی) شبکه ریلی پیشنهاد می شود. رویکرد دوم، باهدف تعیین اهمیتنسبی گلوگاه های ظرفیتی و اولویت بندی رفع آنها پیشنهادشده است. در این رویکرد، از روش تخصیص همه یاهیچ (بدونلحاظ ظرفیت سیرگاه ها) جهت تعیین جریان بار در محورهای مختلف شبکه ریلی استفاده می گردد. به منظور اولویت بندیگلوگاه های ظرفیتی، شاخصی تحت عنوان شدت گلوگاهی ارایه شده است. این شاخص نشانگر پتانسیل مسیرهای دربرگیرنده سیرگاه ها، برای عبور تقاضای بار مبادی-مقاصد مختلف است. جهت ارزیابی روش پیشنهادی در پژوهش حاضر، شبکه ریلیایران موردبررسی قرار گرفت. کلیه اطلاعات تقاضا و ظرفیت شبکه جمع آوری شدند و با استفاده از روش پیشنهادی، گلوگاه هایظرفیتی شناسایی و اولویت بندی گردیدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که رفع 10 گلوگاه اولویت دار شبکه ریلی کشور،میتواند منجر به افزایش تقاضای جذب شده به شبکه ریلی به میزان 4/7 میلیون تن گردد.

Keywords:

تخصیص جزیی بار , تخصیص همه یا هیچ , تقاضای بالقوه ریلی , شبکه ریلی , گلوگاه ظرفیتی