تاثیر تمرینات مقاومتی دایره ای و بی تمرینی پس از آن بر مقادیر پلاسمایی امنتین- 1 و ترکیب بدنی دانشجویان دختر دارای اضافه وزن و چاق

امنتین- 1، آدیپوکاینی است که در بافت چربی احشایی بیان و ترشح می شود و حساسیت انسولینی را افزایش می دهد اما پاسخ آن به تمرینات مقاومتی و بی تمرینی به درستی مشخصنیست . هدف پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و بی تمرینی پس از آن بر مقادیرپلاسمایی امنتین1- دختران دارای اضافه وزن و چاق بود. در این پژوهش نیمه تجربی 22 نفر از دختران دارای اضافه وزن و چاق به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی (n=12) وکنترل (n=10) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی هشت هفته ای و هر هفته چهارجلسه، طبق برنامه تمرینی ای با شدت 65 تا 80 درصد 1RM به تمرین پرداختند و پس از آنچهار هفته بی تمرینی را تجربه کردند تا آثار بی تمرینی نیز بررسی شود. خون گیری پس از دوازدهساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه انجام و مقادیر پلاسمایی امنتین-1 اندازه گیریشد. بر اساس یافته ها هشت هفته تمرین مقاومتی، تغییرات معناداری در همه متغیرهای پژوهشایجاد کرد و پس از چهار هفته بی تمرینی، این مقادیر به سطوح پایه تغییر یافتند که این تغییر نیز معنادار است (p<0/05). در مقایسه گروهی نیز در مقادیر p=0/017)MBI و p=0/019) و (p=0/022)VO(2max و p=0/024). در مرحله پس آزمون و چهار هفته بی تمرینی و در مقادیر امنتین-1 در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل، تغییرات معناداری دیده شد (p=0/013). تمرین مقاومتی با افزایش معنادار امنتین- 1، تاثیری پیش گیرانه برای بیماری های قلبی عروقی داشته، در حالی که با توقف تمرین، سازگاری های مطلوب تمرین از بین می رود و با کاهش معنادارامنتین- 1، افراد در معرض عوامل خطرزای قلبی عروقی قرار می گیرند.

Keywords:

تمرین مقاومتی دایره ای , بی تمرینی , امنتین- 1 , چاقی