تاثیر تمرینات ترکیبی (تعادلی و مقاومتی) بر تعادل، انعطاف پذیری و عملکرد حرکتی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون یک عارضه ی پیش رونده ی مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحتتاثیر قرار می دهد و با ایجاد اختلال در عقده های قاعده ای مغز، مشکلات حرکتی زیادی را دربیماران ایجاد می کند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی (تعادلی و قدرتی) برتعادل، انعطاف پذیری و عملکرد حرکتی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 22 نفر ازبیماران مبتلا به پارکینسون شهرستان اصفهان به صورت در دسترس انتخاب و داوطلبانه دراین مطالعه شرکت کردند که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی ( 11 نفر) و گروه کنترل ( 11نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام برنامه ی تمرینی منتخب پرداختند.قبل و بعد از دوره ی تمرینی، تعادل ایستا (چشمان باز و بسته)، انعطاف پذیری (آزمون بشین وبرس) و عملکرد حرکتی (با پرسش نامه ی UPDRS) تمامی بیماران اندازه گیری و نتایج با استفاده از وابسته t و مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بیماران گروه تجربی، تعادل (پای برتر و غیربرتر و در هر دو حالت چشمان باز و بسته)، انعطاف پذیری و عملکردحرکتی بعد از مداخله ی تمرینی به طور معناداری بهبود یافت (P<0.05) در متغییر های فوق،تفاوت معناداری بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد (P<0.05). از یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات مقاومتی و تعادلی باعث بهبود تعادل، انعطاف پذیری وعملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون شده است. بنابراین می تواند به عنوان یکمداخله ی تمرینی برای این دسته از بیماران توصیه شود.

Keywords:

پارکینسون , تعادل , انعطاف پذیری , عملکرد حرکتی