مقایسه تاثیر 10 هفته تمرینات اصلاحی مرسوم و تمرینات اصلاحی با دستگاه ویبریشن تمام بدن بر سندرم متقاطع فوقانی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی با دستگاه ویبریشن تمام بدن با تمرینات مرسوم اصلاحی برسندرم متقاطع فوقانی بود. بدین منظور، 45 نفر از دانشجویان به سه گروه مساوی 15 نفری تمرین اصلاحی مرسوم، تمریناصلاحی روی دستگاه ویبریشن تمام بدن و کنترل تقسیم شدند. زاویه قوس پشتی (به وسیله خط کش منعطف)، زاویه سرو شانه جلوآمده (به وسیله روش عکسبرداری از نمای جانبی) قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. نتایج نشانمیدهد که تغییر معناداری در نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر درون گروهی و بین گروهی در میزانناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی وجود دارد. همچنین، یافته ها بیانگر آن هستند که تمرین اصلاحی روی دستگاهویبریشن تمام بدن، تاثیر بیشتری از تمرینات مرسوم اصلاحی بر ناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی داشته است. تمریناتمرسوم نیز دارای تاثیر معناداری در اصلاح ناهنجاری می باشند.

Keywords:

سندرم متقاطع فوقانی , هایپرکایفوزیس , سر به جلو , شانه جلوآمده , ویبریشن