ارایه مدل ریاضی برای مکان یابی حد اکثر پوششی با داشتن تسهیلات پشتیبان و رویکرد پویا برای مواقع اضطراری

در این پژوهش، مدلی برای مکانیابی آمبولانسها با در نظ ر گرفتن وسیله پشتیبان (برای بالا بردن قابلیت اطمینان) و محدویت ظرفیت برای آمبولان سها زمینی ارایه شده است. این مدل برای مواقع اضطراری (جنگ و بلایای طبیعی) در نظر گرفته شده است. در این مدل مقدار تقاضا ی پوشش داده شده برای هرنقطه تقاضا وابسته به تعدا د دفعات پوشش توسط تسهیلات و مقدار تقاضا م یباشد. مقدار تقاضا و شعاع پوشش آمبولانسها در دوره های مختلف با توجه به شرایط و کاربرد مدل، پ ویا در نظر گرفته شده است.آمبولانس ها قابلیت مکانیابی مجدد در دوره های مختلف را دارا میباشند. زمینی و هوایی برای مکانیابی در نظر گرفته شده است. آمبولانسهای هوایی به عنوان آمبولانسهای پشتیبان در نظر گرفته شده است. آمبولان سهای زمینی و هوایی به عنوان آمبولانس هایی با داشتن محدودیت ظرفیت در نظر گرفته شده است . برای حل این مدل، کروموزوم سازی (تولید ج واب اولیه) به شیوه ای ارایه شده است که کروموزوم مکانیابی برای آمبولانس های زمینی و هوایی در یک کروموزوم کلی ارایه شده است. این مدل چون یک مدل پیچیده ای میباشد برای حل آن از الگوریتم شبیه سازی تبریدمبتنی بر جمعیت 1با رویکرد کروموزوم تلفیقی استفاده شده است. در نهایت نتایج الگوریتم ارایه شده برای حل مدل با الگوریتم شبیه سازی تبرید2 مقایسه شده است. نتایج نشان داده کیفیت الگوریتم ارایه شده نسبت به الگوریتم شبیه سازی تبرید بهتر میباشد.

Keywords:

مکانیابی پوششی پشتیبان , مکانیابی پویا , مکانیابی آمبو لانس , قابلیت اطمینان , محدودیت ظرفیت , الگوریتم شبیه سازی تبرید.