بررسی زبان شناختی تناسب آیات بر پایه اصل همکاری گرایس

معاندان و کژاندیشان از همان زمان پیامبران بحث عدم تناسب و نبود انسجام بین آیات قرآن کریم را مطرح کرده اند. در دوره های اخیر نیز، خاورشناسان مغرض به این امر پرداخته و سعی کرده اند به پندار باطل خویش، بلاغت کلام وحی را خدشه دار کنند. اصل همکاری، از نظریه های مطرح زبان شناسی، به ویژه در زیر شاخه های واکاوی متن و منظور شناسی است که از سوی گرایس، فیلسوف - زبان شناس معروف، پیشنهاد شده است. این نظریه، برای واکاوی متن و بررسی چگونگی پیام گزاری، پیام گیری، تولید و دریافت معانی ضمنی متن و نیز برای بررسی و نشان دادن وجوه ادبی متن تا کنون کارایی بسیار بالایی داشته است. این مقاله با بهره گیری از اصل همکاری گرایس، به تناسب آیات قرآن دقت نظر داشته و سعی کرده است برای تناسب گریزی ظاهری آیات، توجیهی زبان شناختی و بلاغی ارایه دهد.

Keywords:

قرآن کریم , تناسب آیات , اصل همکاری گرایس , معنای ضمنی , خاورشناسان