ارزیابی نیازمندی های سالمندان در فضاهای باز عمومی (نمونه موردی :پارک لاله (تهران،ایران)

فضای شهری متعلق به همه شهروندان است و حیاط مشترک شهری نامیده میشود، زیرا همگان از سالم وناتوان، پیر و جوان، زن و مرد، با هر قومیت و زبان و فرهنگی میتوانند در آن حضور یابند. افراد ناتوان جسمی و حرکتی یا سالمندان حضور خود را تا اندازه ای بسیار زیاد وابسته به شرایط مناسب فضای شهریای که میخواهند وارد آن شوند میدانند. آنچه اهمیت دارد این است که میتوان در کوچکترین مقیاس به طور نمونه در محله ای نمونه به طراحی و مناسب سازی پارک محلهای، کتابخانه ، فرهنگسرا، اماکن ورزشی و مراکز خرید پرداخت تا یاریرسان حضور این افراد در محدوده محل زندگی خود باشد. بیشتر این افراد اکنون برای انجام ابتدایی ترین کارهای روزمره خود به خصوص در اجتماع با مشکلات فراوان روبهرو هستند. با در نظر داشتن آمار و تعداد این افراد میتوان حداقل زمینه های مناسبسازی محیط را برای انجام فعالیتهای روزمره آنان فراهم کرد تا نگاه ها و چشم ها به دیدن و حضور آنها عادت کند و آنان نیز لذت حضور در جامعه را زیر آسمان خدا، خودکفا و بدون نیاز به همراه درک کنند.ضرورت و اهمیت پرداختن به فضا های مناسب برای سالمندان در کشور ما نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است .زیرا درصد بالای جمعیت جوان امروز گویای بالا بودن نرخ رشد جمعیت سالمند در سال های آتی خواهد بود. لذا توجه ویژه به نیازهای سالمندان در فضاهای شهری از جنبه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی) افزایش بازدهی و رونق فضاهای تجاری و اشتغال( ، فرهنگی و غیره از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش سعی بر این است در ابتدا با در نظرگرفتن ویژگی های سالمندان و محدودیت های فیزیکی و جسمی به ارزیابی نیازمندی های سالمندان در فضای باز (پارک لاله تهران با تاکید بر بررسی انجام شده در بیوک پارک ترکیه وپیاده سازی آن روش در ایران با این تفاوت که فصل و جنسیت نیز مورد توجه قرار گرفته است.) و مقایسه نحوه استفاده آنان از فضای باز در فصل زمستان پرداخته شود.

Keywords:

فضای باز عمومی , سالمندان , روابط و معیارهای طراحی شهری , پارک لاله