نهاد دایگانی در دوره ساسانیان

در دوران ساسانیان، شاه زادگان دودمان سلطنتی، به ویژه ولیعهد، باید هنرها و فنون گوناگون شاهانه همچون اسب سواری، زوبین افکنی، کمانداری، شکار، چوگان بازی، و دیگر آیین های در پیوند با شهریاری را می آموختند، همچنین به شاهزادگان دادگری، بخشندگی، وفاداری به پیمانها، خویشتن داری، و جوانمردی آموزش داده می شد. گه گاه آموزش این هنرها و ویژگی های سودمند برای شهریاری به شیوه ای بود که می توان آن را نهاد دایگانی نامید.شماری از شاه زادگان دودمان ساسانی پیش دایه/ دایگان پرورش یافتند. در این شیوه پرورش ، هم وندی از دودمان سلطنتی، به ویژه ولیعهد، آموزش های شاهانه را پیش دایه خود، که هم وند بزرگ یک دودمان نژاده، پادشاهی دست نشانده، و یا یکی از بزرگان شاهنشاهی بود، می آموخت و دایه در آینده پشتیبانی از شاه زاده پرورده اش را وظیفه خود میدانست. واژه های دایه و دایگان بهمعنای زنی که بچه ای را به شیر خود بپرورد و یا پرورش دهنده زن یا مرد است و واژه های دایگانی و دایگی برای اشاره به پرورش کودکی بهدست پروراننده زن یا مرد آمده است. در این پژوهش، کوشش خواهد شد با استفاده از همه منابعی که آگاهیهایی درباره پرورش و آموزش های شاهانه شاهزادگان ساسانی یا به اصطلاح نهاد دایگانی در دوران ساسانیان به دست می دهند، به مطالعه این شیوه مهم و البته کمتر شناخته شده پرورش در گستره تاریخ ساسانیان بپردازیم.

Keywords:

ساسانیان , شاه زادگان دودمان سلطنتی , نهاد دایگانی , دایه