تاثیر سرعت موسیقی در طی گرم کردن بر عملکرد بی هوازی دانشجویان پسررشته تربیت بدنی

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سرعت موسیقی بر عملکرد بیهوازی دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی است. بدین منظور 45 دانشجوی مرد رشته تربیت بدنی با میانگین سنی 21/93-1/81 سال، وزن 68/05-11/73 کیلوگرم، شاخص توده بدن 22/27 -3/08 (BMI) وقد 172/27-16/22 سانتیمتر انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تجربی با سرعت بالا (bpm =140) و تجربی با سرعت پایین (bpm=100) تقسیم شدند و طی 2 مرحله، پیش و پس آزمون، ارزیابی شدند. قبل از انجام آزمون از آزمودنی ها خواستیم از بین قطعات موسیقی ارایه شده یکی را انتخاب کنند(برای گروه های تجربی قطعاتی متفاوت ارایه شد).آزمودنیها پس از 10 دقیقه گرم کردن، با و بدون موسیقی، به اجرای آزمون وینگیت پرداختند. طی اجرای آزمون وینگیت شاخصهای عملکرد بیهوازی (اوج، میانگین و درصد افت توان) توسط نرمافزاری ویژه اندازهگیری شد. دادههای حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS (آزمون ANOVA یکطرفه) در سطحی معنی دار P< 0 .05 تجزیه و تحلیل شدند. در پی تجزیه و تحلیل دادههای به دست آمده از پسآزمون آزمودنی های 3 گروه، بین شاخصهای توان بی هوازی تفاوتی معنی دار مشاهده نشد. در مورد پارامترهای اوج و میانگین توان بی هوازی گرچه تفاتهایی (افزایش اوج و میانگین توان بیهوازی در گروه موسیقی با سرعت بالا) به چشم میخورد، اما به طور مشابه، تفاوت مشاهده شده معنیدار نبود. از این رو، بر اساس یافتههای این تحقیق به نظر میرسد شنیدن موسیقی قبل از اجرای فعالیتهای بی هوازی بر عملکرد بیشینه تاثیری ندارد.

Keywords:

موسیقی , عملکرد بیهوازی , سرعت , فعالیت بدنی , انگیختگی