تاثیر تمرین با کفی شنا در شنای کرال پشت برظرفیت هوازی و بی هوازی شناگران

هدف این پژوهش تعیین میزان تاثیر تمرین با کفی شنا بر ظرفیت هوازی و بی هوازی شناگران رده سنی در شنای کرال پشت بود. برای دستیابی به این هدف 20 نفر از شناگران پسر رده سنی 9)تا 17سال) شهرهای تهران و کرج به صورت هدفمند انتخاب شدند. با استفاده از روش تصادفی طبقه ای به دو گروه تجربی (تمرین با کفی شنا) با میانگین سن13/56 ± 2/45سال، میانگین قد160/44 ±16/07سانتیمتر و میانگین وزن53/48 ±10/02 کیلوگرم وکنترل (تمرین بدون کفی شنا) با میانگین سن13/44 ±2/29سال میانگین قد159/44 ±13/37سانتی متر و میانگین وزن53/93 ± 9/17 کیلوگرم تقسیم شدند. هرکدام از این گروهها یک دوره تمرینی هشت هفته ای را پشت سر گذاشتند (شناگران گروه تجربی در بخشی از تمرین از کفی شنا استفاده میکردند). قبل و بعد از این دوره تمرین، توان هوازی به روش مستقیم و با یک آزمون فزاینده با دو چرخه کارسنج دست و ظرفیت هوازی با استفاده از تعیین سرعت شنایی اندازهگیری شد. همچنین توان بیهوازی اندام فوقانی با استفاده از آزمون وینگیت نه ثانیه و ظرفیت بیهوازی با اندازه گیری لاکتات بیشینه بعد از 100 متر شنای کرال پشت اندازه گیری شد. نتایج زیر با استفاده از آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهها با تعیین = 0/05α به دست آمد: تمرین با کفی شنا باعث افزایش سرعت متوسط شناگران در 100 متر کرال پشت شد .(P≤0/05) اما تمرین با کفی شنا تاثیری بر توان هوازی، V4، توان بی هوازی و لاکتات بیشینه و سرعت متوسط 400 مترکرال سینه شناگران نداشت .P) > 0/05) بنابراین استفاده از کفی در بخشی از حجم تمرین تاثیر قابل توجهی بر توان هوازی، V4، توان بیهوازی عملکرد استقامتی و لاکتات بیشینه شناگران کرال پشت ندارد.

Keywords:

کفی شنا , توان هوازی , لاکتات بیشینه