مقایسه تأثیرتجویز خوراکی و تزریقی عصاره گیاه سرخارگل Echinacea purpure بر برخی شاخص های خونی و ایمنی ماهی کپورعلفخوار Ctenopharyngodon idella

زمینه مطالعه: محرکهای ایمنی با منشا گیاهی در آبزی پروری دارای مزایای زیادی نسبت به واکسنها و آنتی بیوتیک درمانی هستند. هدف: در این تحقیق اثر تجویز خوراکی و تزریقی سرخارگل )Echinacea purpurea( بر برخی پارامترهای ایمنی و خونی ماهی کپور علفخوار ارزیابی شد. روش کار: بدین منظور 240عدد ماهی آمور به چهار گروه در سه تکرار تقسیم شدند. تیمار اول عصاره اکیناسه را به میزانmg/kg.b.w 400 به روش i.p دریافت نمودند. تیمار دوم میزان %0/5 پودر سرخارگل در خوراک روزانه خود دریافت نمودند. تیمار سوم و چهارم نیز بترتیب، به عنوان کنترل تزریقی و کنترل خوراکی در نظر گرفته شدند. ماهیها به مدت 40 روز نگهداری شده و در روزهای صفر، 10، 20، 30 و 40 از ماهیها خونگیری شده و شاخصهای ایمنی سرم شامل: میزان فعالیت الیزوزیم، قدرت باکتریکشی، فعالیت کمپلمان و احیای نیتروبلوتترازولیوم NBT و شاخصهای خونی شامل: هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبولهای قرمز و تعداد و نسبت گلبولهای سفید بررسی گردیدند. در روز 40تیمارها با باکتری آیروموناس هیدروفیال مواجه ه داده شدند. نتایج:نتایج نشان داد که میزان فعالیت الیزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم، فعالیت کمپلمان و احیای NBT در تیمار تزریقی افزایش معنیداری نسبت به تیمار شاهد داشت p> 0.05 درحالیکه در تیمار خوراکی افزایش قدرت باکتری کشی سرم و احیای NBT در روز 30 و 40 مشاهده گردید .)p> 0.05( پارامترهای خونی مرتبط به گلبولهای قرمز در هیچکدام از تیمارها تفاوت معنیداری را نشان ندادند p<0.05، لیکن تعداد لوکوسیتها و نسبت هتروفیلها در تیمار تزریقی افزایشی را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند .)p> 0.05( تلفات بعد از چالش در تیمار تزریقی کاهش معنیداری نسبت به تیمار کنترل داشت. نتیجه گیری نهایی: عصاره سرخارگل به عنوان کاندیدی برای تحریک ایمنی غیر اختصاصی ماهی مناسب به نظر میرسد.

Keywords:

سرخارگل اکیناسه پورپوره آ , ماهی آمور , شاخص های ایمنی , پارامترهای خونی