تعیین میزان آلودگی قارچی خوراک طیور و اجزاء آن در مرغداری های گوشتی تربت حیدریه، استان خراسان رضوی، ایران

زمینه مطالعه:خوراک آلوده طیور میتواند منجر به از دست رفتن مواد مغذی و اثرات مضر بروی تولیدات طیور و سلامت عمومی گردد. هدف: این تحقیق آلودگی قارچی موجود در خوراک طیور و اجزای آن را در مرغداریهای گوشتی شهرستان تربت حیدریه مورد بررسی قرار داد. روش کار: از سه نوع خوراک مختلف، تعداد 240نمونه جمع آوری شد. بعد از آماده سازی نمونه ها رقتهای متوالی تهیه گردید و مقدار0/1 ml از هر رقت در محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل کشت داده شد و در دمای 27°C به مدت یک هفته انکوبه شدند. پرگنه های های قارچی موجود در هر محیط کشت شمارش گردیدند. تشخیص قارچها بر مبنای خصوصیات مورفولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتایج: از 240 نمونه جمع آوری شده 205 نمونه )%85/14( آلوده به قارچ بودند که بیشترین میزان آلودگی قارچی در نمونه های ذرت )%32/5( و پس از آن در سویا )%29/16( و خوراک کامل))%23/75 مشاهده گردید. فوزاریوم )%41/3(، پنی سیلیوم )%37/9(، کالدوسپوریوم )%21/3(، پسیلومایسس )%17/1(، آسپرژیلوس فومیگاتوس )%13/3(، آسپرژیلوس نیجر )%12/9( و مخمرها )%12/9( به ترتیب فراوان ترین قارچهای جدا شده از نمونه ها بودند. فراوانی قارچهای با توان بالقوه توکسین زایی نسبت به قارچهای غیر توکسین زا اختلاف معنیداری داشت .)p<0/001( میانگین شمارش کلی قارچها 2/9 × 105 CFU/g بود. نتیجه گیری نهایی: یافته های این پژوهش، شیوع باالی آلودگی قارچی و همینطور فراوانی زیاد قارچهای توکسین زا را در خوراک طیور نشان داد. بنابراین مواد خام خوراک عامل مهمی برای ورود آلودگی قارچی بوده و رشد قارچها باعث کاهش ارزش غذایی خوراک مصرفی میشوند لذا برنامه ربزی جهت کنترل و حذف آنها از جیره توصیه میگردد.

Keywords:

خوراک طیور , آلودگی قارچی , فوزاریوم , آسپرژیلوس , پنی سیلیوم