نقش سنت و باورهای قومی به عنوان عامل ارتباطی در تبلیغات تلویزیونی ایران(مطالعه موردی: پوشاک اقوام-گیلک)

سنت همان باور یا رفتاری است که در یک گروه یا جامعه عامه، از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود. بسیاری از عادات روزانه آدمی در طول زمان به سنت ها پیوسته اند. آثار خلق شده در فرهنگ و هنر عامه به آثار اتنوگرافیک (Ethnographic) اطلاق می گردد که با رویکرد ساختار شناسانه در پی واکاوی اصول معرفتی و حکمی بر پایه شیوه مندی قواعد مدون هر روزگاری از حیث فرهنگ و هنر می باشد.سنت های قوم نگارانه یا همان باورهای قومی شامل دو بخش باورهای اقوالی (شفاهی) و باورهای مستند (نوشته و عکس) میباشد. در همین راستا باید اذعان داشت که ارتباط، فرایندی پویاست. پدیده ای که کیفیت و کمیت آن متغیر است و به جهت جریان سیال آن در طول زمان نمی توان آغاز و پایانی برایش متصور شد. از منظر علم ارتباطات، تبلیغات تجاری شکلی از پیام های ارتباطی اقناعی است که غایت هدفمندی آن به خلق نگرش مثبت در مخاطبان یا مصرف کنندگان بالقوه ی یک پیام ختم می شود.این پژوهش با هدف بررسی سنت و باورهای قومی به عنوان عامل ارتباطی در تبلیغات تلویزیونی و با روش توصیفی -تحلیلی و شیوه گردآوری کتابخانه ای و آرشیوی در پی پاسخگویی به پرسش های ذیل انجام پذیرفته است:الف) نقش سنت به عنوان عامل پیوند در جامعه چیست ب) سنت و باورهای قومی چگونه می توانند در تبلیغات تلویزیونی نقشی بارز ایفا نمایند نتایج پژوهش نشان می دهد که غالب این تبلیغات از طریق موسیقی های ملودیک و پوشش های قومی بیشترین گیرایی و تاثیر را بر طیف مختلف مخاطبین داشته است. رویکرد ویژه ی این پژوهش با نگاه سنت مدارانه، به نقش پوشش های قومی در نفاذت و اثرگذاری در حیطه ی فهم و درک بصری بر مخاطبان می باشد.

Keywords:

سنت و باورهای قومی , ارتباطات , تبلیغات تلویزیونی