بررسی مقایسه ای ویژگی های غنایی در شعر نظامی و امیرخسرو دهلوی

شعر غنایی در ادبیات فارسی با ویژگی های مشخصی تعریف شده که تقریبا0 در تمامی دوره های ادبی این ویژگیها را همراه داشته است، با عوض شدن سبکها مطابق سبک دوره تحولی یافته است، اما در کلیت زبان و بیان نرم و لطیف، واژگان ساده و عاطفی، زیبای شناسی ساده و سهل و محتوای عاشقانه شاخصه های برجسته آن بوده است. این موضوع با مقایسه دو شاعر از دو سبک متفاوت قابل مشاهده است، در این مقاله شعر نظامی گنجوی از سبک عراقی و امیرخسرو دهلوی از آغازگران سبک هندی بررسی شده است. مطالعه موردی تحقیق دو منظومه خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی با شیرین و خسرو و مجنون و لیلی امیرخسرو است، با بررسی مقایسه ای ویژگی های شعر آنها در سه شاخصه ی زبان، زیبایی شناسی و محتوا در صدد دریافت این نکته هستیم که آیا تغییر سبکی توانسته در تغییر ویژگیهای غنایی تاثیرگذار باشد، نتایج بررسی نشان میدهد، اگر تقلیدگرایی امیرخسرو را کنار بگذاریم، وی توانسته زبان و بیان تازه داشته باشد که تفاوت سبکی را نشان میدهد ولی در کلیت از عناصر غنایی نظامی استفاده کرده است که اگر دقت کنیم نظامی نیز از گذشتگان خود وام گرفته است.

Keywords:

ادب غنایی , نظامی , امیرخسرو , زبان , زیبایی شناسی , محتوا