جست وجوی زبان همدلی در شعر محمدحسین شهریار

یکی از ملزومات اصلی ایجاد و تداوم صلح پایدار در جوامع بشری، التزام انسان ها و حکومت ها به رعایت حقوق و حرمت جهان بینی ها و هستی شناسی های متفاوت است. محمدحسین شهریار یکی از شاعران بزرگی است که به شکلی پردامنه به این امر پرداخته ، ضمن ابراز تاسف و تنفر شدید از شقاوت و جنگ های بشری بر سر مرزها و ادیان، از تعدد راه های رسیدن به حقیقت واحد و از اتحاد ماهوی هفتاد و دو ملت، سخن می گوید و انسان ها را به سعی در دیدن نور یکرنگی از ورای صدرنگی ها و عشق ورزی بر منبع هستی برای ترک مناقشات فرامی خواند. وی، در شعرهای بسیاری، از آرزوی بزرگ خود مبتنی بر برقراری صلح و عدل در میان نوع بشر سخن گفته است؛ آرمان شهری که شهریار در شعر خود ترسیم می کند مبتنی بر آشتی میان انسان ها و کنار نهادن تعصبات و اختلافات است که در پرتو دین و ایمان میسور می شود. این مقاله، نظرگاه شهریار را در مسیله وسعت مشرب و اتحاد ادیان برای رسیدن به مدینه فاضله بازجسته است.

Keywords:

شعر شهریار , اتحاد ادیان , وحدت , جنگ و صلح , آرمان شهر