بررسی میزان میوستاتین پلاسمایی مردان چاق غیر ورزشکار تحت تاثیر برنامه های تمرین مقاومتی- ترکیبی – استقامتی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان چاق غیرورزشکار بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. به همین منظور 23 مرد چاق غیرورزشکار به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به دو گروه تجربی (12(n = با میانگین سن 06/2 ± 38/21سال، قد 07/7 ± 65/ 173سانتی متر و وزن 05/15±61/86 کیلوگرم و درصد چربی 67/2 ± 05/27و گروه کنترل (n=11) با میانگین سن 13/1 ± 44/21 سال، قد 09/5 ± 61/175 سانتی متر، وزن 05/14±00/90 کیلوگرم و درصد چربی 68/2±15/27 تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل 8 هفتهای تمرین ترکیبی شامل تمرین مقاومتی (5 حرکت، 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا 80 درصد) و تمرین استقامتی (دویدن با شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه در مدت زمان 25 تا 40 دقیقه) را در یک روز و به ترتیب تمرین مقاومتی – استقامتی اجرا کردند. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. قبل و 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی و در شرایط ناشتایی، 5 میلی لیتر خون از ورید بازویی آزمودنیها گرفته شد. نتایج تحلیل آماری با آزمون t مستقل نشان داد که مقدار میوستاتین پلاسمایی در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (P=0/001) ازاین رو میتوان نتیجه گرفت که اجرای تمرین ترکیبی در پیشگیری از آتروفی عضلانی و کاهش توده عضلات موثر است.

Keywords:

غیرورزشکار , میوستاتین , مردان چاق , تمرین ترکیبی