نقد و بررسی نظریه ادبیات غنایی در ایران (با تکیه بر ادبیات پیش از اسلام)
Publish place: Journal of Literary Studies، Vol: 49، Issue: 3
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 732
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLSS-49-3_003
تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1397
Abstract:
شعر غنایی از مهمترین انواع ادبی در تاریخ نقد ادبی است. در تاریخ ادبیات هر سرزمینی، اشعاری وجود دارد که به همراهی موسیقی و یا برای همراهی با آن سروده می شده و از سوی دیگر، اشعاری ساده، عاطفی و موسیقایی وجود دارد که از دل جامعه عوام به وجود آمد و منشا اشعار غنایی رسمی شده است. محققان ایرانی تحت تاثیر تعریف رمانتیک شعر غنایی، اغلب این نوع شعر را اشعاری دانسته اند که بیانگر احساسات و عواطف شخصی است و من شخصی گوینده را بازگو می کند. در این مقاله که به شیوه ی سندکاوی نوشته شده است، نگارنده ضمن نقد و بررسی این دیدگاه، جلوه اصیل و بوطیقایی ادبیات غنایی را ادبیات ایران پیش از اسلام بازگو می کند. گوسان، نوازندگان دوره گردی بودند که اشعاری را به همراهی موسقی برای پادشاه و مردم روایت می کردند. از سوی دیگر، گونه های ادبی نظیر خسروانی ها و فهلویات اشعاری ذاتا غنایی هستند که منشا آن توده ی مردم است.
Authors
امید ذاکری کیش
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان