نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی در نواحی شهری(نمونه موردی: خرم آباد ؛ بخش سپیددشت)

امروزه کیفیت زندگی شهری و ارتقاء آن به هدف اصلی بسیاری از سیاستها، برنامه ها و اقدامات مدیران شهری تبدیل شده و به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد تصمیمگیران و مدیران مورد استفاده قرار میگیرد. در یک نگاه می توان کیفیت زندگی را، شرایط عینی مطلوب محیطی و ارزیابی مثبت فردی از این شرایط تعریف کرد. در عین حال، مقیاس مطالعه و روش مطالعه ی کیفیت زندگی نیز ، پیرو قانون خاصی نیست. در رشته های مختلف علمی همچون، پزشکی، علوم اجتماعی، برنامه ریزی شهری، جغرافیا و ...هر یک بسته به تخصص خود، کیفیت زندگی را مورد مطالعه قرار داده اند. توجه به نیازهای روانی شهروندان و تاثیر برنامه ها و طرح ها بر روان و رفتار شهروندان موضوع پژوهشهای شهرسازانه بسیاری قرار گرفته است.امروزه در میان شهرسازان اعتقاد برآن است که اقدام شهرسازانه و برنامه ریزی شهری می تواند در سلامت و کارایی و در نتیجه کیفیت زندگی شهروندان موثر افتد. بنابراین مفهوم کیفیت زندگی یک متغیرمرکب می باشد و وضعیت آن به سطح توسعه یافتگی جوامع بستگی دارد و می توان آن را با طراحی و تدوین شاخص هایی، تعریف و اجرا کرد .هدف کلی این پژوهش تحلیل وضعیت و سطح کیفیت زندگی شهروندان بخش سپیدشت خرم آباد، بر اساس شاخص های (عینی و ذهنی) می باشد. این پژوهش باتوجه به نوع هدف، توسعه ای- کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی ومیدانی است.یافته های تحقیق براساس مدل swotکه براساس تکنیک دلفی باحجم نمونه 30نفر از نخبگان ،مدیران شهری و کارشناسان در نظر گرفته شده است. نتایج نهایی مدل swot حاکی از این است که جمع امتیاز وزنی ماتریس ارزیابی عوامل داخلی 1/7 و عوامل خارجی 1/28 می باشدکه کمتر از 2/5 است که نشان دهنده ( غلبه نقاط ضغف بر قوت و غلبه نقاط تهدید تحلیل وضعیتمدیریت شهری در سطح کیفیت زندگی شهروندان بخش سپیدشت خرم آباد می باشد. و نشان دهنده عدم کیفیت زندگی در این محدوده است.

Keywords:

کیفیت زندگی , ابعاد کیفیت زندگی , شاخص های(عینی و ذهنی) , مدلSWOT , سپیددشت