نقش مدیریت یکپارچه شهری در ساماندهی بافت فرسوده (نمونه موردی: محله چیذر منطقه 1 تهران)

یکی از چالشهایی که شهرهای امروز ایران و به خصوص کلانشهرها با آن روبه رو هستند، موضوع بافتهای فرسوده است. بافت های فرسوده شهری دارای معضلات و مشکلاتی هستند که از لحاظ کارآمدی تفاوتهای زیادی با بافت های نرمال شهری دارند. مدیریت مفهوم اساسی و عامل اصلی در پیوند بافت فرسوده و توسعه و سازندگی است. نحوه مدیریت گام نخست در مسیر پیشرفت و حصول آن است. بنابراین هدف این پژوهش نقش مدیریت یکپارچه در ساماندهی بافت های فرسوده شهری(نمونه موردی: محله چیذر منطقه 1 شهرداری تهران) می باشد. روش به کار رفته روش توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد و ابزار گردآوری داده ها اسنادی و کتابخانه ای می باشد. جامعه آماری در مقاله حاضر کارشناسان حوزه شهرسازی منطقه 1 شهرداری تهران می باشد که پرسشنامه تهیه شده که ابعاد مدیریت یکپارچه (با شاخص های تشریک مساعی، ظرفیت نهادی و ظرفیت سازی محلی) را بر روی ابعاد ساماندهی( اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و مدیریت و نهادی) سنجش می کند. بین آنها توزیع گردید به دلیل اینکه جامعه محدود می باشد به صورت تمام شماری بین 80 نفر نمونه گیری به صورت تصادفی توزیع گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین یکپارچه بودن مدیریت و هم گرایی آن با ساماندهی بافت فرسوده رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد یعنی هر اندازه مدیریت به صورت منسجم و یکپارچه در این بافت ها مداخله نمایید نقش به سزایی در تحقق طرح های ساماندهی بافت فرسوده شهری دارد. و عواملی چون سرمایه اجتماعی درون نهادی، سرمایه اجتماعی میان نهادی، توانای نهادی(دولتی- عمومی)، خوانایی و بستر قانونی لازم، حضور نهادی، همبستگی اجتماعی ساکنان، توانایی محلی نهادسازی در مدیریت یکپارچه برای تحقق طرح های ساماندهی بافت فرسوده شهری موثر است. همچنین نتایج رگرسیون نیز حاکی از آن است که 79 درصد تحقق ساماندهی بستگی به مدیریت یکپارچه دارد.

Keywords:

مدیریت یکپارچه , ساماندهی , بافت فرسوده , محله چیذر