ارزیابی سطح مدیریت باغ های پسته در شهرستان های رفسنجان و انار

هدف این مطالعه، ارایه رویکردی مناسب برای ارزیابی سطوح مدیریت باغ های پسته در منطقه مورد مطالعه با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاری می باشد. به این منظور، بعد از محاسبه شاخص مدیریت، سطح مدیریت در 199 باغ مورد مطالعه تعیین گردید. سپس ویژگی های مدیریتی به عنوان متغیرهای مستقل و سطوح مدیریتی به عنوان کلاس های خروجی، جهت توسعه مدل درختی و نظام استنتاج فازی با روش استلزام ممدانی مورد استفاده قرار گرفتند. خروجی هر دو مدل به صورت قواعد اگر-آنگاه ارایه و مورد بحث قرار گرفت. نتایج مدل درختی نشان داد که مقدار بهینه آب برای حداکثرسازی سود در باغات پسته، 96/7818 مترمکعب در هکتار در سال است. با این وجود، توجه به سایر عملیات مدیریتی مانند استفاده از مقدار مناسب کود دامی و رعایت نسبت کارآمد درختان نر به ماده می تواند بازدهی باغ های پسته را به سطح قابل قبولی برساند. به طور کلی، قواعد منطقی به-دست آمده از درخت تصمیم گیری در راستای تعیین الگوی بهینه مدیریتی، به سادگی قابل درک و تفسیر هستند؛ اما ممکن است با اندکی تغییر در یک ویژگی ورودی، کلاس خروجی تغییر کند. حال آنکه در روش فازی، تغییر در مقادیر ورودی لزوما منجر به تغییر کلاس نمی شود. از طرفی، ارزیابی سطوح مدیریتی با استفاده از مدل استنتاج فازی و ارایه قواعد اگر- آنگاه فازی، مستلزم بررسی تعداد زیادی قانون است و تفسیر نتایج حاصل، سخت و پیچیده اما نزدیک به شرایط طبیعی می باشد.

Keywords:

سطوح مدیریتی , پسته , شاخص مدیریت , درخت تصمیم , سیستم استنتاج فازی