تولید ارقام متحمل به کم آبی، راهکاری موثر در کاهش معضلات پدیده خشکسالی درگیاهان زراعی

کمبود آب مهمترین فاکتور محدود کننده عملکرد محصولات زراعی در اکثر نقاط ایران است. دراین مناطق اهداف مهم برنامه های اصلاحی گیاهان زارعی تولید ارقامی است که تحمل به خشکی در آنها زیاد باشد. تحمل به خشکی صفتی پلی ژنتیکی بوده مکانیسم کنترل ژنتیکی بسیار پیچیده ای دارد و به شدت تحت تاثیر عوامل محیطی قرار می گیرد این مسائل شناسایی ژنهای مقاومت و انتقال آن ها را به ارقام تجارتی بسیار سخت و دشوار می کند و باعث عدم دسترسی به ارقام کاملا متحمل می شود فرضا ارقام کوپر نیک نژادو فلات متحمل ترین ارقام گندمی هستند که در اقلیم های معتدل کشور شناسایی شده اند ولی فقط دارای یک تحمل نسبی می باشند . ژنوتیپهایی شناخته شده اند که دارای پیچیدگی هایی در تولید تحت شرایط اپتیمم و شرایط کمبود آب هستند. اینها را می توان به سه گروه خلاصه کرد. ژنوتیپهای گروه اول در هر دو شرایط اپتیمم و کمبود آب دارای عملکرد بالا، گروه دوم دارای عملکرد بالا در شرایط اپتیمم و عملکرد پایین در شرایط کمبود آب و گروه سوم دارای عملکرد کم تحت شرایط اپتیمم ولی عملکرد بالا تحت شرایط کمبود آب میباشند. مطمئنا دستیابی به ژنوتیپهای گروه اول مطلوب و مناسب است تحقیقات نشان داده اند که پیشرفت عملکرد در شرایط آب محدوده باعث ضایع شدن عملکرد تحت شرایط آب مطلوب نمی شود.