بررسی و تطبیق مضامین عرفانی در اشعار سهراب سپهری و نیما یوشیج

آشکار استکه اندیشه عرفانی سهراب در سروده هایش، او را از دیگر معاصرانشکاملا متمایز میکند، همچنین به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران نیما از مضامین عرفانی در اشعار خویش بهره نجسته است ولی به اعتقاد پژوهشگر و بر اساس این پژوهش، سهراب سپهری و نیما یوشیج دو شاعر معاصر با رویکرد شعر نو، هر دو در اشعار خود از مضامین عرفانی استفاده نمودهاند که قابل تطبیق نیز میباشند. سعی پژوهشگر بر این است که با تطبیق مضامین عارفانه این دو شاعر؛ این عقیده را که در اشعار نیما به هیچ عنوان از مضامین عرفانی استفاده نشده را رد نماید. از اندیشه های عارفانه در اشعار این دو شاعر میتوان از مواردی همچون وحدت وجود ، امید به آینده، عشق عرفانی، رمانتیسم و احساسات عرفانی، غم و تنهایی و گوشه نشینی عارفانه و عشق به طبیعت، نام برد. در پژوهش حاضر که بر اساس مروری بر منابع موجود گردآوری شده است، هدف، تطبیق مضامین عارفانه دو شاعر و تبیین اندیشه های عرفانی در شعر نو میباشد.

Keywords:

سهراب سپهری , نیما یوشیج , شعر نو , عرفان