اثر استفاده از مخلوط هوا و روانکار بر روی فرسایش ابزار و صافی سطح در تراشکاری فولاد 45CK

در دهه های اخیر، بهبود پوشش ابزارهای کاربیدی و خواص مکانیکی و شیمیایی مواد سازنده ابزار، باعث افزایش مقاومت به سایش و گرماسختی ابزارها شده است. بنابراین روش های ماشینکاری بدون استفاده از سیال برشی و ماشینکاری با حداقل روانکار مورد توجه قرار گرفته است. مشکلات ناشی از استفاده از سیالات برشی نظیر مشکلات زیست محیطی، مخارج اضافی ناشی از نگهداری و استفاده و تمیزکاری دستگاه و قطعات تولید شده، عوامل گسترش این روش ها هستند. اما استفاده از سیالات برشی باعث صرفه جویی در هزینه ابزار و تسهیل در دستیابی به تلرانس های دقیق می شود.روش های گوناگونی برای کاهش مشکلات استفاده از سیالات برشی گزارش شده است. یکی از این روش ها استفاده از مخلوط هوا و روانکار است. هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر استفاده از مخلوط هوا و روانکار، در شرایط مختلف تراشکاری تک لبه بر روی عمر ابزار و کیفیت سطوح ماشینکاری شده و همچنین نوع سایش ابزار در تراشکاری فولادCK45 می باشد. با مقایسه نتایج بدست آمده از این روش، با نتایج حاصل از ماشینکاری بدون استفاده از سیال برشی وماشینکاری با استفاده از سیال برشی به روش سنتی، مشخص شد که این روش موجب افزایش قابلیت ماشینکاری به میزان چشمگیری شده است.