یک شهرطیفی از اقشار و افراد با وضعیت های سنی، جنسی، جسمی و روحی متفاوت را دربرمی گیردکه بطور طبیعی دارای علایق، معیارها و نیازهای متفاوتی برای زندگی می باشند و این محیط شهری باید ارایه دهنده خدمات بیشتری به اقشارآسیب پذیر باشد تا این گروه از صحنه جامعه محو نگردد و به فراموشی سپرده نشوند. ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از افراد جامعه اند که همچون سایرین نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند. جهت توانمند سازی جامعه و پایدار سازی آن توجه به امور معلولان امری بس اجتناب ناپذیر است.
مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولان از اولویت دارترین برنامه ها و اقدامات مدیریت شهری محسوب می گردد. با وجود این بسیاری از عرصه های عمومی شهری همچون گذرگاه ها، پارک ها و مراکز شهری در اغلب شهرها با معضل نامناسب بودن فضا برای استفاده معلولان و ناتوانان مواجه اند. روش شناسی انجام این پژوهش توصیفی و مروری است. برای گرد آوری داده ها از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است.