تاملی بر تکالیف قانونی دولت برای تراکم زدایی از تهران

از تمرکزگرایی که در ساختار حقوقی- سیاسی کشور و اندیشه فرمانروایان ریشه دوانیده است، می توان به عنوان اصلی ترین چالش شهر تهران نام برد. دلیل اصلی تراکم بالا در پایتخت، را نیزمی توان تمرکز افسارگسیخته سیاسی- اداری در آن دانست. به واقع اگر تمرکزی وجود نداشتهباشد تراکمی نیز وجود نخواهد داشت، ازاینرو با نیل به تمرکززدایی می توان به تراکم زدایی ازتهران دست یافت. به دلیل اهمیت چنین مسیله مهمی (تراکم زدایی حقوقی شهر تهران)ضروری است که در زمینه آن وضع قانون و نه تنظیم مقررات صورت گیرد و در نتیجه، برایتحقق تراکم زدایی به نحو مطلوب باید از مقررات گذاری توسط قوه مجریه در این حوزه پرهیزشود. در این پژوهش برآنیم تا ظرفیت های قانونی را که در قالت تکالیف بر دولت در قوانینمختلف از جمله: ق.ا. سیاست های کلی ابلاغی مقام معظم رهبری قوانین برنامه های پنج سالهتوسعه و قانون مدیریت خدمات کشوری در خصوص دولت الکترونیک، کوچک سازی دولت،آمایش سرزمین و... بار شده است، به عنوان راهکارهای تراکم زدایی حقوقی شهر تهران بررسیکنیم و با تاکید بر اجرایی کردن این قوانین توسط قوه مجریه بر عدم تصویب قوانین جدیدتوسط نهادهای قانونگذار تاکید ورزیم. این تحقیق از لحاظ روش ناسی توصیفی- تحلیلی وکاربردی است. از آنجا که تاکنون پژوهشی در عرصه تراکم زدایی از منظر حقوقی- اداری صورتنگرفته است، می توان به بدیع بودن این موضوع اشاره کرد. با تحلیل موضوع از منظر تکالیفقانونی دولت به این نتیجه می رسیم که امکان تراکم زدایی حقوقی- اداری از تهران در پرتو قوانین موضوعه فعلی کاملا دست یافتنی است و آنچه مانع تحقق این مهم تاکنون شده اجرانشدن یا ناقص اجرا شدن قوانین مرتبط از جانب دستگاه های دولتی بوده است.

Keywords:

آمایش سرزمین , تراکم زدایی , تمرکزگرایی , دولت , الکترونی , کوچک سازی دولت