نقش قابلیت های فرایندی مدیریت دانش در توانمندسازی ساختاری منابع انسانی (مورد مطالعه: دانشگاه علامه طباطبایی)

امروزه اهمیت نیروی انسانی به عنوان برجسته ترین عامل مزیت رقابتی، بر کسی پوشیده نیست. ازسوی دیگر، تغییر ماهیت فعالیت های سازمان ها به کارهای دانشی موجب اهمیت یافتن روزافزون کاربردمدیریت دانش در سازمان ها شده است. از این رو سازمان های موفق به شکل مستمری میزان تولید، نشر، تبادلو به کارگیری دانش در بین کارکنان خود را به وسیله روش های مختلف، اندازه گیری و مورد ازریابی قرارمی دهند تا از این طریق بتوانند راهکارهای نیل به اهداف سازمانی را کسب کنند. اغلب پژوهش های پیشین دراین حوزه، قابلیت های ساختاری مدیریت دانش را مدنظر قرار داده و به قابلیت های فرایندی مدیریت دانشکمتر توجه شده است. در این پژوهش بررسی تاثیر قابلیت های فرایندی مدیریت دانش بر توانمندسازیساختاری منابع انسانی مدنظر است. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه فرستاده شده برای 78 نفر ازاستادان و کارکنان دانشگاه علامه طباطبایی جمع آوری شده است. تحلیل داده ها نیز با استفاده از روشالگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی (PLS) انجام شده است. از دیگر نوآوری هایپژوهش می توان به نوآوری روشی و استفاده از روش PLS اشاره کرد که نسبت به دیگر روش هایالگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کوواریانس به داده های کمتری نیاز دارد و با داده های غیر نرمال نیزقابل اجرا است. نتایج پژوهش حاکی از تاثیر مثبت و معنادار مدیریت دانش بر توانمندسازی منابع انسانیاست. در این میان، کاربرد دانش بیش از دیگر قابلیت ها، توانمندسازی ساختاری منابع انسانی را تحت تاثیرقرار می دهد. در نهایت، پیشنهادهایی برای مدیران و پژوهش های آینده پژوهشگران ارایه شده است.

Keywords:

مدیریت دانش , توانمندسازی , مزیت رقابتی , الگوسازی معادلات ساختاری