بیوتیکی سالمونلاهای جدا شده از سگ های آنتی مقاومت الگوی و فراوانی بررسی بدون علایم کلینیکی در شهرستان زابل

بیماری سالمونلوز با گسترش بالای جهانی، یکی از مهمترین بیماریهای زیونوتیک انسان و حیوانات می باشد. مدفوع تقریبا همه حیوانات از قبیل سگ ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه عفونت سالمونلا در انسان و حتی دیگر حیوانات باشد. با توجه به افزایش نگهداری سگ در میان مردم، بهویژه کسانی که در مناطق روستایی زندگی میکنند، خطر افزایش انتقال عفونت سالمونلا به انسان وجود دارد. به دلیل کمبود اطلاعات مربوط به نقش سگها به عنوان منبع عفونت سالمونلا در انسان در زابل (جنوب شرقی ایران)، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی سالمونلا در سگ های منطقه سیستان و نقش آن به عنوان منابع بالقوه عفونت در انسان انجام شد. در این پژوهش نمونه ها با استفاده از سواب رکتال از 250 سگ روستایی فاقد علایم بالینی جمع آوری شد. نمونه ها در محیط های عمومی و اختصاصی کشت و با استفاده از تستهای رایج آزمایشگاهی تعیین هویت گردید. سپس ایزوله های تعیین هویت شده با استفاده از روش مولکولی (PCR) و پرایمرهای عمومی در سطح جنس مورد شناسایی قرار گرفتند. تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جدا شده نیز با استفاده از روش های استاندارد انجام شد. در این تحقیق 58 ایزوله سالمونلا از 250 نمونه سواب رکتال تعیین هویت گردید. بیشترین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک های کوتریموکسازول، جنتامایسین، تتراسیکلین و نالیدیکسیک اسید مشاهده شد. جداسازی سویه های زیونوتیک سالمونلا از سگ های فاقد علایم بالینی، آنها را به عنوان یکی از خطرناکترین عوامل انتشار باکتری سالمونلا در محیط و خطری برای بهداشت عمومی و سلامت حیوانات معرفی میکند.

Keywords:

جنوب شرقی ایران , سالمونلا , سگ