نانوذرات مغناطیسی به عنوان عامل کنتراست در MRI

تشخیص زود هنگام توده های سرطانی یکی از عوامل مهم در درمان موثر آنهاست. تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) بر پایه ی پدیده ی تشدید مغناطیسی هسته، امکان شناسایی زود هنگام تومورهای سرطانی را به کمک عوامل کنتراست مناسب، میسر نموده است. از این جهت محققین، با چالش های گسترده ای برای دست یابی به مواد مغناطیسی به عنوان عوامل کنتراست کارآمد، جهت نیل به هدف فوق، مواجه هستند. از میان انواع گوناگون نانوذرات ابر پارامغناطیس اکسید آهن، مگنتیت (06,Fe) به علت دارا بودن ویژگی های فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد، بویژه میزان مغناطش اشباع (MS) بالا، پتانسیل کاربردی بالقوه ای را در حوزه ی تصویربرداری تشدید مغناطیسی داشته است. در این پژوهش اصول و مبانی فیزیکی تصویربرداری تشدید مغناطیسی به طور مختصر شرح داده شده است و اثر نانوذرات میسل مگنتیت - ( PEG - PCL ) سنتز شده در میزان شدت سیگنال MRI ثبت شده مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور تصاویر وزن 21 و 22 به وسیله ی دستگاه MRI بالینی T 1 / 5 برای غلظتهای گوناگونی از شارهی مغناطیسی پایدار به دست آمد. تصاویر وزن T2، تغییر قابل توجه شدت سیگنال با افزایش غلظت آهن در نمونه ها را نشان داد و مقادیر حاصل برای 22 و 22 21 به ترتیب mM s 86 / 46 و 20 / 71 به دست آمد. نتایج نشان داد که نانوذرات مگنتیت با پوشش پلیمری پتانسیل بالقوه ی بالایی به عنوان عامل کنتراست در MRI دارند و با کاهش زمان واهلش T2 می توانند به عنوان عامل کنتراست منفی در تصویربرداری تشدید مغناطیسی عمل نمایند.

Keywords:

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) , نانوذرات ابر پارامغناطیس مگنتیت , عامل کنتراست T2