تبیین معنای تربیت در زبان فارسی معاصر

هدف پژوهش، تبیین معنای کلمه تربیت در زبان فارسی معاصر می باشد. مقاله حاضر از نوع مروری می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مصاحبه و مشاهده، منابع کتابخانه ای، مقالات، متون و سخنان در دسترس صاحب نظران و اینترنت است. معن لغوی تربیت، کلمات مترادف تربیت، مفهوم تربیت از دیدگاه صاحب نظران معاصر ایرانی، جایگاه و استفاده از کلمه تربیت در متون رسمی و همچنین سطح جامعه، بار معنایی کلمات مربوط به تربیت، مبانی نظری در رابطه با رابطه معنایی تربیت و کلمات مربوطه، و جمع بندی تفکیک بار معنایی کلمات به همراه رسم شکل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد کلمات بارآوردن، فرهیختن، تادیب، ادب و اخلاق، بار معنایی مشترکی با تربیت ندارند. بخشی از مفهوم پرورش، آموختن و تعلیم، مشترک با تربیت هستند. تعریف تربیت چنین تعیین شد: شکوفایی تدریجی، مستمر و هماهنگ استعدادهای متربی . نتایج این پژوهش، آخرین تحقیقات رسمی که مبنای سند تحول بنیادین قرار گرفته اند را رد می کند. تحقیقات مذکور، دایره معنایی تربیت را شامل سایر کلمات از جمله تعلیم می داند. سایر تحقیقات، متون رسمی و سطح جامعه بین تربیت و سایر کلمات از جمله تعلیم تفکیک قایل می شوند و تربیت را در معنای ایجاد صفات مورد نظر در شخص به کار می برند.

Keywords:

تربیت , معنی , زبان فارسی , تعلیم , تعلیم و تربیت