اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر واحد پردازه بر کفایت اجتماعی و پذیرش خود در دانش آموزان مبتلا به اختلال هراس اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر واحد پردازه بر کفایت اجتماعی و پذیرش خود در دانش آموزان مبتلا به اختلال هراس اجتماعی صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه مبتلا به اختلال هراس اجتماعی دبیرستانهای شهر کاشان در سال 97-1396 بود که در پرسشنامه هراس اجتماعی (داویدسون و همکاران، 2000) نمره بالاتر از 70 کسب کردند. از میان جامعه آماری براساس روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا (2001) و پرسشنامه کفایت اجتماعی پرندین (1385) در پیش تست، 30 نفر که دارای ملاکهای ورود و خروج بودند انتخاب شدند. این 30 نفر به طور کاملا تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، 10 جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری واحد پردازه به طور معناداری منجر به افزایش کفایت اجتماعی و خویشتن پذیری دانش آموزان مبتلا به هراس اجتماعی موثر بوده است. به عبارت دیگر کفایت اجتماعی و خویشتن پذیری دانش آموزان مبتلا به هراس اجتماعی شرکت کننده در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود.

Keywords:

آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر واحد پردازه , کفایت اجتماعی , پذیرش خود , دانش آموز , هراس اجتماعی