ارزیابی وضعیت اشتغال افاغنه در ایران و پیامدهای حاصل از آن

مسایل و مشکلات پناهندگان افغانی به ایران، به حدی بوده و هست که هنوز پس از گذشت سی سال گریبان هر دو دولت همسایه را گرفته و با همه اقدامات به عمل آمده جهت اسکان، حمایت و ادغام آنها در جامعه، یا کمک به بازگشت داوطلبانه آنها، روند بازگشت شان بسیار کند بوده است. اگر چه تعارضاتی که منجر به تحرک این سیل عظیم پناهنده در جهان شد، ریشه های ملی و محلی دارد. اما در واقع از درگیری اساسی ابر قدرت ها در این منطقه استراتژیک نشات می گیرد. براساس ماده 120 قانون کار اتباع بیگانه در ایران افزون بر شرایط عمومی اهلیت باید دو شرط دارا بودن روادید با حق کار مشخص و دریافت پروانه کار مطابق قوانین و آیین نامه های مربوط را نیز دارا باشند تا حق اشتغال آنها مورد حمایت قرار گرفته و برخی از تکالیفی که بر اساس اسناد بین المللی از جمله مقوله نامه های سازمان بین المللی کار بر عهده دولت ایران قرار گرفته است، قابل انجام باشد. در غیر این صورت، به کارگیری غیرمجاز بیگانگان، آسیب هایی را برای کارفرما و کارگر به دنبال خواهد داشت. این مقاله به طور ویژه بر مساله اشتغال افاغنه در ایران توجه می گردد. با این حال برای شناسایی آثار و پیامدهای این پدیده، لازم است ابتدا با زمینه و عوامل ورود افاغنه به ایران آشنا شویم.

Keywords:

حق اشتغال , تابعیت , اتباع بیگانه , مهاجرت , حقوق ایران