بررسی عوامل موثر بر نوآوری خدمات الکترونیک در صنعت بیمه ایران

اخیرا، تغییرات فنی چشمگیر و افزایش تقاضای مشتریان، نشان دهنده افزایش نیازمندی به نوآوری های خدمات الکترونیکی بوده است. نوآوری خدمات الکترونیکی می تواند به عنوان مجموعه ای از پیشرفت ها در فرایندهای خدماتی یا نوآوری منطق خدماتی تلقی شود. این امر می تواند به ابداع فرایندهای جدید در زمینه ارایه محصولات یا خدمات مهم تعریف شود. این امر نیازمند به همکاری همه جانبه شرکت ها و کارمندان و عوامل اجرایی شان می باشد و نمی تواند تنها بوسیله سازمان تحقق یابد. به هر روی پژوهش های معدودی در زمینه توانایی های لازم جهت نوآوری و ارایه راه حل های خدمات الکترونیک صورت پذیرفته است. هدف این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر نوآوری خدمات الکترونیک در صنعت بیمه ایران می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی می باشد. تجزیه و تحلیل ما از 385 کارشناس شرکت های بیمه (بخش خصوصی) فعال در ایران و شاغل در کلیه رشته های بیمه ای در سطح شهر تهران است که به طور مستقیم جهت انجام خدمات و امور صدور یا پرداخت خسارت با مشتریان در ارتباطند؛ با استفاده از نرم افزار PLS3 و تحلیل عاملی تاییدی نشان می دهد که ظرفیت توسعه مشترک بین شرکتی شرکت های بیمه بر نوآوری خدمات الکترونیک، مکانیسم یکپارچه سازی دانش، مکانیسم یکپارچه سازی فناوری تاثیر دارد. همچنین مشخص گردید که یکپارچه سازی دانش بر نوآوری و ظرفیت خدمات الکترونیک بر نوآوری خدمات الکترونیک در صنعت بیمه تاثیر ندارد و در نهایت مشخص گردید که مکانیسم های یکپارچه سازی فناوری بر نوآوری خدمات الکترونیک تاثیر دارد.

بررسی عوامل موثر بر نوآوری خدمات الکترونیک در صنعت بیمه ایران Keywords:

نوآوری خدمات الکترونیک , مکانیسم های یکپارچه سازی دانش , مکانیسم های یکپارچه سازی فناوری , ظرفیت توسعه مشترک بین شرکتی , ظرفیت خدمات الکترونیک , شرکت های بیمه