جایابی بهینه پست ها در شبکه توزیع با در نظرگرفتن بار غیرقطعی با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک

هدف این مقاله ارایه یک مدل ریاضی استاتیکی مناسب به منظور جایابی بهینه پست های توزیع با در نظرگرفتن عدم قطعیت در بار مشترکین و بر پایه الگوریتم ژنتیک است. در این روش محل درست، تعداد و ظرفیت پست های توزیع به همراه حوزه تغذیه آنها و نوع کابل مورد استفاده برای فیدرهای شبکه فشار ضعیف و همچنین محل مناسب نصب خازن در شبکه با رویکرد کاهش تلفات شبکه و بهبود پروفیل ولتاژ مشخص می گردد. هدف اصلی به حداقلرساندن هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری پست ها وفیدرهای توزیع با لحاظ کردن محدودیت های فنی شبکه توزیع نظیر افت ولتاژ مجاز در محل بار، حدبارگذاری مجاز ترانسفورماتورها و خطوط فشار ضعیف، مکان های موجه و غیرموجه جهت نصب پست ها، تعداد پست مجاز برای نصب در شبکه، تعداد فیدرهای فشار ضعیف خروجی از هر پست، تغذیه شدن تمامی بارهای اکتیو و راکتیو مشترکین با حفظ ساختار شعاعی شبکه در یک دوره برنامه ریزی طولانی مدت می باشد. در این پروژه از یک روش جدید برای انتخاب مناسب ظرفیت پست های MV/LV بهره گرفته شده و از هر دو نوع پست زمینی و هوایی با ظرفیت های متنوع برای نزدیک بودن روش مذکور با طرح های واقعی استفاده شده است. عدم قطعیت ارایه شده در بار مشترکین با استفاده از درخت تصمیم گیری بوده که به برنامه ریز این امکان را می دهد که بتواند طرح بهینه خود را با در نظرگرفتن ملاحظات قابلیت اطمینان شبکه انتخاب نماید. روش پیشنهادی بر روی یک شبکه نمونه بکار برده شده و نتایج حاصل توانایی روش را برای مطالعه شبکه های واقعی نشان می دهد

Keywords:

جایابی بهینه پست ها , عدم قطعیت در بار , کاهش تلفات , ارزش فعلی , الگوریتم ژنتیک