بررسی رابطه میزان درک آهنگ شعر فارسی در دانشجویان دانشگاه پیام نور با توانایی آنان در به کارگیری ریاضی در موقعیت های زندگی واقعی

مقاله ی حاضر، با نگاهی به رویکرد برنامه ریزی درسی تلفیقی، سعی بر آن دارد تا به یکی از دغدغه های روز در حوزه ی فرهنگ عمومی کشور بپردازد و آن دور شدن جوانان از ادبیات ملی و بخصوص اشعار دارای وزن و آهنگ اصیل فارسی است؛ این پژوهش با شرکت 75 نفر از دانشجویان دانشگاه پبام نور در نیمسال اول تحصیلی 97-96 انجام گرفته است واتصالی بین مباحث جدید و جاری آموزش ریاضی با نحوه ی تدریس و آشنایی فراگیران با وزن و آهنگ اشعار فارسی برقرارمی کند. در این تحقیق همبستگی، میزان درک آهنگ شعر فارسی توسط دانشجویان با توانایی آنان در حل دو نوع مساله ی ریاضی واقعیت مدار، یکی از نوع مسایل کلامی مستلزم به کارگیری عقل سلیم و دیگری از نوع مسایل مدل سازی مقایسه می شود. در ضمن به طرح فعالیتی نیمه ریاضی وار برای محک زدن میزان درک دانشجویان از آهنگ شعر پرداخته است. نتایج تحلیل آماری نشان دادند که میان توانایی دانشجویان در درک آهنگ شعر و توانایی شان در حل مسایل کلامی وابسته به عقل سلیم، همبستگی مشاهده نشد، در حالیکه میان درک آهنگ شعر و توانایی مدلسازی دانشجویان همبستگی وجود داشت. همچنین توانایی دانشجویان در مسایل کلامی و مدلسازی، مستقل از رشته ی تحصیلی بود ولی در درک آهنگ شعر،دانشجویانی که فارغ التحصیل دوره ی متوسطه در رشته ی انسانی بودند، بهتر عمل کردند.

Keywords:

آهنگ شعر فارسی , مدل سازی ریاضی , مسایل کلامی , عقل سلیم.