تصویرسازی سینمایی حکیم توس در رستم و اشکبوس

خداوندگار حماسه با اشراف کامل بر قابلیت های نمایشی، در گستره بسیار وسیعی از اشتراکات و توانمندی های سینمایی در مسیر بیش باورپذیری ذهنیت مخاطبان خود، بهره جسته و ادراک هنری آن ها را جهت رسیدن به تصاویر عینی و بصری که جوهره هنر اوست، یاری نموده است. از دیگر سو ماهیت مفاهیم عینی و ملموس حماسه باعث میشود تا نسبت به مفاهیم عمیق و شهودی عرفانی، قابلیت نمایشی و به همان نسبت در اقناع کنندگی و برانگیختن قویتر بعد عاطفی، تاثیری مستقیم داشته باشد. تصویرسازی های فردوسی غنای بصری و دراماتیکی خاصی دارد که در سینما نیز رد پای آن به وفور یافت و دیده می شود. برآیند و شواهد این مقاله نشان می دهد که فردوسی از ماهیت تصویری و سینمایی و ظرفیت های آن در بیان و تبییناحساس، عاطفه و اندیشه، آگاهی درخوری داشته و در انتقال تصویر ادبی و ذهنیت هنری خود، با استفاده از پتانسیل هاو ابزارهای سینمایی، فراتر از دید نمایش تیاتری و نقاشی، نسبت به زمان خود، بسیار درخشان و قابل تامل عمل نموده است. در این جستار که با رویکرد کتابخانه ای و به روش تحلیلی توصیفی- فراهم شده است، ضمن معرفی تصویر و تصویرپردازی شاعر جان و خرد ، استفاده خلاقانه و هنرمندانه او از شگردهای سینمایی در این داستان (نماپردازی، رنگ، حرکت، گفت وگو، شخصیت پردازی، روایتگری و پایان بندی مناسب) بررسی و نموده می شود.

Keywords:

قابلیت سینمایی , تصویرسازی , غنای بصری