مقایسه اندیشه های تعلیمی،اخلاقی وتربیتی درآثارادبی پارسی(سعدی،مولوی،فردوسی،و...)

خنک آنکه آسایش مرد و زن گزیند بر آسایش خویشتن سعدی فرهنگ حاکم بر یک جامعه و یک ملت ،همچون ظرفی است که هر اندیشه را به قالب خویش در می آورد ، درست به مسان قدحی و تنگی که هر آبی ،به ناگزیر به شکل آن در می آید.امروز س لم شده است که اندی شه ی سالم و انسانی ومترقی در جامعه ای شکفته می شود که فرهنگی سالم بر آن پرتو افکنده باشد.،و از اینجاست که آمیزه ی اسلام و فرهنگ خرد ورزانه ی ایران ، در تاریخ کشور ما ،همواره اندیشه هایی را بالانیده که اندرونش حقیقت بینی و نیک اندیشی و بیرونش پاکرایی و پارسایی است. نگرش و گویش بسیاری از متفکران و شاعران آزاده ما چنین است.ادبیات تعلیمی بخشی گسترده از ادبیات کهن فارسی را شامل می شود. بزرگان ادب فارسی از هر فرصتی برای بیان آموزه های تعلیمی استفاده کرده اند، به ویژه در صحنه های حساس و در برهه های مختلف تاریخی، حضور آشکار آنان و بیان آموزه های اخلاقی شان قابل توجه است. توصیه های آنان به خرد و اندیشیدن وبه کاربستن عقل، داشتن صداقت ، دوری از حرص وآز، دادگری، رعایت اعتدال و ... در حوزه زندگی شخصی و اجتماع، بیانگر توجه آنان به ادب تعلیمی جامعه خودوتمامی دوران هاست.مثلا سعدی با توجه به مقتضیات جامعه ایرانی و به ویژه اوضاع زمانه خود در بوستان به مسایلی چون احسان، تواضع، دادگری، رعایت اعتدال، نام خواهی، اغتنام فر صت، نفی آز و ... پرداخته است. مقایسه آموزه های تعلیمی این بزرگان نیکخواه ادب فارسی ، بیانگر شباهت ها و تفاوت هایی در نگاه این شاعران است. تفاوت ها غالبا برخاسته از شرایط زمانی و اوضاع ایران در روزگارهریک ازآنان است که ازآن جمله می توان به تاثیر قرن ها تسلط بیگانگان، رواج عرفان و تفکر اشعری وکم رنگ شدن روحیه اعتدال در روزگارشان اشاره کرد. در این مقاله به روش کتابخانه ای توصیفی، به مقای سه آموزه های تعلیمی در برخی ازاین آثار پرداخته ایم و شباهت ها و تفاوت های موجود میان آموزه های تعلیمی این شاعران فرزانه را مورد بررسی قرارداده ایم

Keywords:

ادب تعلیمی , مولوی , سعدی , اخلاق وتربیت , عشق , فردوسی ,